جنبه‌های فیزیکی کاراته

پایه و اساس تکنیک در کاراته عبارتند از شکل، قدرت و سرعت. قدرت در اثر نیروی وارده بر چیزی، به وجود می‌آید. نیرو می‌تواند به عنوان محصول یک جرم یا توده (مانند مشت و یا وزن بدن که در پس آن وجود دارد) و شتاب (تغییر سرعت بر حسب زمان )، و یا f = m×a قلمداد شود.

بنابراین چنانکه هنگام وارد کردن ضربه مشت، قدرتی که در بدن وجود دارد را از طریق شانه‌ها و بازوان به مشت انتقال دهیم، نیروی بیشتری وارد کرده‌ایم در مقایسه با صرفاً پرتاب مشت‏ٌ. روش دیگر برای وارد کردن نیروی بیشتر عبارت است از منقبض کردن آنی عضلات بدن در لحظه تماس با نقطه مورد حمله و در پی آن آزاد کردن (ریلکس) بدن. عملی کردن این پروسه آنقدر سریع انجام می‌شود که برای چشم غیرقابل تشخیص است ولی تأثیر آن بسیار چشمگیر است. عمل منقبض کردن آنی عضلات بدن، می‌تواند با عمل تاندِن (مرکز ثقل بدن) تشدید شود و این کمکی است برای تنفس صحیح در هنگام تماس با نقطه مورد حمله. به عبارت دیگر کیای، نهایت قدرت و نیروی شوک دهنده را تأمین می‌کند و این عمل به وسیله ایجاد میزان بالایی از انقباض و در پی آن، آزاد کردن بدن صورت می‌‌گیرد که با هیچ وسیله دیگری انجام‌پذیر نمی‌باشد.

یکی از قوانین نیوتن می‌گوید؛ در ازای هر عملی، یک عکس‌العمل مساوی و هم‌ طراز و در جهت مخالف آن نیرو وجود دارد.‎ْ در این حالت می‌توان گفت که در نتیجه عقب کشیدن دستی که ضربه وارد نمی‌کند، نیروی بیشتری در سرعت بیشتری نسبت به دستی که ضربه را وارد می‌کند، ایجاد می‌شود. ایستادن صحیح، به صورتی که انگار بدن مانند یک گیاه در زمین کاشته شده است، نیز ضروری است. در لحظه تماس با نقطه مورد حمله، پاها با فشار، نیرویی به زمین وارد می‌کنند و آن نیرو از زمین به صورت هم طراز و مساوی و در جهت مخالف بر می‌گردد و به نقطه مورد حمله وارد می‌شود.

مکانیک کاراته بر اساس اصول علمی صوت بنیانگذاری شده‌ و می‌تواند در حمله‌ها به وسیله هر یک از اعضای بدن، اعمال شوند. کاتاها و تکنیک‌ها در جهت توسعه نیرو، و قدرت در اثر تمرینات مکرر و مداوم، طراحی شده‌اند. سرعت را به سختی می‌توان از تأثیرات روانی جدا کرد چرا که ذهن انسان می‌تواند به وسیله موانع روانی مسدود شده و در نتیجه، سرعت کاهش ‌یابد.

زمان لازم برای اجرای یک تکنیک یا یک سری از تکنیک‌ها را می‌توان به حداقل رساند فقط در صورتیکه مغز و بدن را چنان تعلیم و نظم دهیم که به ما اجازه اجرای تکنیک‌ها را بدون اینکه با موانع ذهنی مواجه شوند را بدهد.

اگر اصول و اساس قوی‌ای برای اجرای تکنیک از طریق ایستادن صحیح رعایت و انجام شود، شکل یا فرم می‌تواند مستقیماً به نیرو و قدرت کمک کند. همچنین شکل یا فرم تکنیک می‌تواند مستقیماً به سرعت نیز کمک کند در صورتیکه روش صحیح اجرای تکنیک در کاراته فراهم شود.

برای رسیدن به این هدف، نیاز به تمرین کاتا احساس می‌شود چرا که در کاتا، فرم‌های از قبل طراحی شده آنقدر تمرین می‌شوند تا به جایی که شخص بتواند بدون فکر کردن، آنها را به شکلی کاملاً انعطاف‌پذیر اجرا کند.

جنبه‌های ذهنی کاراته

ایجاد نظم و انضباط در ذهن و تقویت اراده، دو جنبه بسیار مهم در کاراته هستند. در آغاز، کاراته‌کا این نظم را در سطح انجام اعمال فیزیکی به وسیله پیروی کردن از استاد و قدم به قدم به دنبال او رفتن، فرا می‌گیرد. در هفته‌های اول تمرین که تا حدودی گیج‌کننده نیز هست، عضلات خسته شده و درد می‌گیرند و اینجاست کاراته‌کا با اولین امتحان مواجه می‌‌شود! آیا کاراته‌کا باید در این مرحله، کاراته را کنار بگذارد و یا ادامه دهد؟ کنار گذاشتن کاراته، از دست دادن بخشی از خود است. ادامه دادن، عبارت است از آماده بودن برای مواجه شدن با مشکلات بیشتر و غلبه کردن بر آنها به وسیله نظم دادن به آن‌ بخش از ذهن که کنار گذاشتن کاراته را پیشنهاد کرده بود.

در نقطه‌ای جلوتر، کاراته‌کا متوجه می‌شود که از طریق استقامت و مقاومت کردن، توانایی اجرای تکنیک‌ها را پیدا کرده و از نظر فیزیکی در شکل خوبی قرار گرفته است.

بازهم جلوتر، کاراته‌کا متوجه می‌شود که نسبت به گذشته، جدی‌ترشده است و در اثر پیشرفت شرایط فیزیکی‌اش، احساس خوبی پیدا می‌کند. علاوه بر این موقعیت منحصر به فردی در این مرحله به وجود می‌آید که کاراته‌کا متوجه می‌شود که خودش، هم حمله‌کننده و هم دفاع‌کننده است و اینکه تنها حریفش، خودش است.

در تمریناتتان موفق باشید!

هدف های انطباقی ـ مقابله ای که کوتاه اثر هستند، داشته باشید

ممکن است شما یک برنامه دقیق پایه‌ریزى شده داشته باشید که طبق آن باید ساعاتى در هفته در باشگاهى محلى مشغول فعالیت باشید. اما برنامه اى بریزید تا به شیوه هاى مثبت با خلق هاى منفى ناخواسته، افسردگى، اضطراب و دیگر مشکلات «به سرعت» مقابله کنید. براى مثال، اگر امروز روز ورزش شما نیست و ناراحت یا مضطرب هستید ۱۰ دقیقه پیاده روى شاید سریعاً به شما کمک کند تا روحیه تان بهتر شود. دکتر ویکرز داگلاس مى گوید: « بکوشید پاسخ یک خلق منفى را با فعالیت بدنى بدهید.»

ورزش را یک تحمیل ندانید

اگر ورزش تنها یک «باید» دیگر در زندگى شما باشد که به وسیله آن، نمی‌خواهید کیفیت زندگى‌تان را بهتر کنید، با آن مشکل پیدا خواهید کرد. به برنامه ورزشى‌تان همان‌طور نگاه کنید که به جلسات درمانى و درمان ضدافسردگى نگاه می‌کنید، یعنى درک کنید ورزش وسیله ای ست جهت درمانتان .

دوباره به فعالیت بدنى بیندیشید و به آن به عنوان «کار دیگرى» ـ که باید انجام دهید اما به دلیل نیازهاى زندگى‌تان‌ نمى‌توانید انجام بدهید ، نگاه نکنید .در عوض از این دیدگاه به آن نگاه کنید که کار مثبتى است که شما اکنون با آن مى توانید به اهداف خود از جمله احساسات بهتر جسمى و روانى برسید.

بر موانع و سدهای ذهنی خود غلبه کنید

موانع و سدهاى ذهنی تان در مقابل برنامه ی ورزشی ریختن را مشخص کنید. مثلاً اگر خجالتى هستید در جمع ورزش نکنید. افسردگى شما را بر آن مى دارد که احساس کنید بار سنگینى به دوش مى کشید یا احساس کنید حرکت به سوى هدف و انجام یک فعالیت موثر بى حاصل به نظر مى رسد. موانع درونى مى توانند شما را له کنند.

به جاى این کار، راهبردى را به کار ببندید تا بر این موانع غلبه کنید. اگر نمى خواهید به یک باشگاه شلوغ بروید، شاید بتوانید با دوچرخه به یک پارک خلوت بروید. اگر فکر مى کنید که بعد از ۳۰ دقیقه دویدن وقت تلف کرده اید، ۵ دقیقه پیاده روى بهتر است از دست روى دست گذاشتن و هیچ کارى نکردن. اگر ۵ دقیقه هم زیاد به نظر مى رسد ۲ دقیقه پیاده روى کنید.

براى عبور از موانع آماده باشید

ورزش همیشه آسان یا جالب نیست. خود را به این خاطر سرزنش نکنید که نتوانستم و نشد. افراد افسرده به ویژه تمایل دارند تا شرمسار اشتباهاتشان باشند. به این دام نیفتید.

دکتر ویکرز داگلاس مى گوید: «هر گامى که به سوى هدف هاتان برمى دارید به خودتان افتخار کنید.» فرصت ها وقتى به دست مى آیند که بر موقعیت‌هایى که مشکل به نظر مى‌رسند غلبه کنید. اگر با خودتان مى‌گویید «اشتباه کردم، باید دوباره از نوع شروع کنم» و یا «خراب کارى کردم» اصلاً بهتر است ساکت باشید. بدانید که تغییر دادن سخت است و موانع بخشى از فرآیند تغییر است. با آموختن اینکه چگونه بر موانع غلبه کنید، خواهید آموخت که چگونه در طولانى مدت فعال بمانید.

تحمل برنامه تمرینی و جایگزینی روش بهتر

شروع یک برنامه ورزشى سخت است و حفظ آن سخت تر. دکتر داگلاس مى گوید: «بیشتر افرادى که برنامه ورزشى را شروع مى کنند بعد از چند ماه آن را کنار مى گذارند.» براى افراد افسرده آغاز و تداوم برنامه ورزش حتى سخت تر است. یک روش براى حفظ برنامه ورزشى حل مسئله است. دکتر داگلاس مى پرسد: «اگر سوار ماشینتان شدید و روشن نشد چه اتفاقى مى افتد؟ حتماً شما پس از آن فهرستى از کارهایى که براى رفع مشکل باید انجام دهید تهیه مى کنید، مثلاً ماشین را به تعمیرگاه مى برید، با اتوبوس مى روید یا از یک دوست کمک مى گیرید. شما دقیقاً به حل مسئله پرداخته اید.

اما اکثر مردم به فعالیت بدنى این گونه نگاه نمى کنند و به رفع موانع تمرین ورزشی خود نمی اندیشند بطور مثال زمانی که می خواهید تمرین دویدن انجام بدهید یکدفعه باران ببارد ،چه کار خواهید کرد ؟؟ خیلى از مردم از پیاده روى مضطرب مى شوند حتى به کارهاى جایگزین آن هم فکر نمى کنند.» اغلب ما در زمان رسیدن به یک مانع مى‌گوییم «خودشه، نمى‌تونم انجامش بدم، ولش کن.» به جاى این حرف ها، از روش حل مسئله براى موانع ورزشى خود استفاده کنید، مثل بقیه مسائل زندگى گزینه‌هاتان را انتخاب کنید، مثلاً زیر باران پیاده روى کنید، به باشگاه بروید یا داخل خانه ورزش کنید.

 به گفته دکتر ویکرز داگلاس: « بعضى از مردم فعالیت فیزیکى را ساده فرض کرده و براى آن تاثیر مثبت یا منفى درنظر نمى گیرند. بعضى ها فکر مى کنند ورزش فقط نشان دهنده داشتن اراده است.» اما این یک ساده انگارى است و شاید به خطا بیفتیم. شما فقط مى توانید امیدوار به اراده کردن باشید. قدرت ها و مهارت هاى خود را بسنجید و آنها را در ورزش به کار ببرید. تغییرات ساده نیستند اما برداشتن یکسرى گام هاى ساده در جهت درست خیلى موثر است. فقط مشخص کنید که قدم اول براى شما چه باید باشد. دکتر ویکرز داگلاس مى گوید: «من واقعاً به شرکت دادن افراد در ایفاى نقشى موثر در درمانشان معتقدم و فعالیت بدنى مى تواند بخش مهمى از آن باشد.»