در کاتا حرکات زائدی وجود ندارد، هر حرکت وظیفه و معنای خود را داراست. در طی اجرای کاتا شخص می‌بایست از معانی حرکاتش در عین اینکه حریف فرضی خود را همه جا زیر نظر دارد (ذانشین)، آگاه باشد. زمان‌بندی صحیح هر حرکت نیز اهمیت دارد.

هنگام اجرای تکنیک‌ها (حمله‌ای و یا دفاعی)، کاراته‌کا باید روش صحیح تنفس و همزمان کردن آن‌ را با تکنیک، انتخاب کند. کیای، قدرت تکنیک را در هنگام اجرا تقویت می‌کند، و این نقطه‌ی جمع‌بندی نیروهای فیزیکی است که در آن هر مفصل و ماهیچه با هماهنگی کامل کار می‌کنند تا حداکثر قدرت ممکنه را در آن نقطه ایجاد نمایند.

هر کاتا ویژگی‌های خود را دارد. در اجرای کاتا کاراته‌کا باید سالها تحت نظر یک مربی مجرب آموزش ببیند. این برای اطمینان در اجرای صحیح تکنیک‌ها است و اینکه شاگرد در تمامی نکات ریز و حساس اجرای کاتا، درست تعلیم دیده باشد.

نهایتاً شاگرد از کاراته و روش‌های تکامل جسمی و روحی که در طول تمرینات قراردادی با آنها درگیر بود بهره‌ی مطلوب را جسته و به تکامل خواهد رسید. تمامی کاتاها با تکنیک دفاعی شروع و تقریباً تمامی آنها نیز با تکنیک دفاعی خاتمه می‌یابند.

 بهترین روش برای یادگیری یک کاتا عبارت است از :

۱- حرکت پاها و چرخشها را بیاموزید.

۲- حرکت دستها را یاد بگیرید.

۳- حرکات پاها و دستها را با هم یاد بگیرید.

۴- بتدریج روشهای تنفس (دم و بازدم) تمرکزها را در هر قسمت کاتا بیاموزید. کاتا را تکمیل و به حد کمال برسانید.زمان کیای کشیدن را یاد بگیرید.

۵- در هر بار تمرین حداقل سه بار پشت سر هم یک کاتا را اجرا کنید.

بعد از یادگیری یک کاتا به چند روش میتوان روی آن کاتا تمرین کرد:

۱- کاتا را بدون تکنیکهای دست فقط حرکتهای پا و داچی ها را انجام دهید.

۲- بدون حرکت در حالت ایستاده فقط تکنیکهای دست را اجرا کنید.

۳- کاتا را با چشم بسته و دقت کامل اجرا کنید.

۴- چشمها را ببندید و کاتا را در ذهن خود اجرا کنید.

 ۵- کاتا را به صورت قرینه اجرا کنید.

۶- کاتا را از آخر به اول اجرا کنید.

۷- کاتا را با سرعت بسیار کم مانند فیلمی که کند نمایش می دهند اجرا کنید (اسلو موشن) ولی به صورتی کامل و دقیق و کاملا اصولی باشد

هدف های انطباقی ـ مقابله ای که کوتاه اثر هستند، داشته باشید

ممکن است شما یک برنامه دقیق پایه‌ریزى شده داشته باشید که طبق آن باید ساعاتى در هفته در باشگاهى محلى مشغول فعالیت باشید. اما برنامه اى بریزید تا به شیوه هاى مثبت با خلق هاى منفى ناخواسته، افسردگى، اضطراب و دیگر مشکلات «به سرعت» مقابله کنید. براى مثال، اگر امروز روز ورزش شما نیست و ناراحت یا مضطرب هستید ۱۰ دقیقه پیاده روى شاید سریعاً به شما کمک کند تا روحیه تان بهتر شود. دکتر ویکرز داگلاس مى گوید: « بکوشید پاسخ یک خلق منفى را با فعالیت بدنى بدهید.»

ورزش را یک تحمیل ندانید

اگر ورزش تنها یک «باید» دیگر در زندگى شما باشد که به وسیله آن، نمی‌خواهید کیفیت زندگى‌تان را بهتر کنید، با آن مشکل پیدا خواهید کرد. به برنامه ورزشى‌تان همان‌طور نگاه کنید که به جلسات درمانى و درمان ضدافسردگى نگاه می‌کنید، یعنى درک کنید ورزش وسیله ای ست جهت درمانتان .

دوباره به فعالیت بدنى بیندیشید و به آن به عنوان «کار دیگرى» ـ که باید انجام دهید اما به دلیل نیازهاى زندگى‌تان‌ نمى‌توانید انجام بدهید ، نگاه نکنید .در عوض از این دیدگاه به آن نگاه کنید که کار مثبتى است که شما اکنون با آن مى توانید به اهداف خود از جمله احساسات بهتر جسمى و روانى برسید.

بر موانع و سدهای ذهنی خود غلبه کنید

موانع و سدهاى ذهنی تان در مقابل برنامه ی ورزشی ریختن را مشخص کنید. مثلاً اگر خجالتى هستید در جمع ورزش نکنید. افسردگى شما را بر آن مى دارد که احساس کنید بار سنگینى به دوش مى کشید یا احساس کنید حرکت به سوى هدف و انجام یک فعالیت موثر بى حاصل به نظر مى رسد. موانع درونى مى توانند شما را له کنند.

به جاى این کار، راهبردى را به کار ببندید تا بر این موانع غلبه کنید. اگر نمى خواهید به یک باشگاه شلوغ بروید، شاید بتوانید با دوچرخه به یک پارک خلوت بروید. اگر فکر مى کنید که بعد از ۳۰ دقیقه دویدن وقت تلف کرده اید، ۵ دقیقه پیاده روى بهتر است از دست روى دست گذاشتن و هیچ کارى نکردن. اگر ۵ دقیقه هم زیاد به نظر مى رسد ۲ دقیقه پیاده روى کنید.

براى عبور از موانع آماده باشید

ورزش همیشه آسان یا جالب نیست. خود را به این خاطر سرزنش نکنید که نتوانستم و نشد. افراد افسرده به ویژه تمایل دارند تا شرمسار اشتباهاتشان باشند. به این دام نیفتید.

دکتر ویکرز داگلاس مى گوید: «هر گامى که به سوى هدف هاتان برمى دارید به خودتان افتخار کنید.» فرصت ها وقتى به دست مى آیند که بر موقعیت‌هایى که مشکل به نظر مى‌رسند غلبه کنید. اگر با خودتان مى‌گویید «اشتباه کردم، باید دوباره از نوع شروع کنم» و یا «خراب کارى کردم» اصلاً بهتر است ساکت باشید. بدانید که تغییر دادن سخت است و موانع بخشى از فرآیند تغییر است. با آموختن اینکه چگونه بر موانع غلبه کنید، خواهید آموخت که چگونه در طولانى مدت فعال بمانید.

تحمل برنامه تمرینی و جایگزینی روش بهتر

شروع یک برنامه ورزشى سخت است و حفظ آن سخت تر. دکتر داگلاس مى گوید: «بیشتر افرادى که برنامه ورزشى را شروع مى کنند بعد از چند ماه آن را کنار مى گذارند.» براى افراد افسرده آغاز و تداوم برنامه ورزش حتى سخت تر است. یک روش براى حفظ برنامه ورزشى حل مسئله است. دکتر داگلاس مى پرسد: «اگر سوار ماشینتان شدید و روشن نشد چه اتفاقى مى افتد؟ حتماً شما پس از آن فهرستى از کارهایى که براى رفع مشکل باید انجام دهید تهیه مى کنید، مثلاً ماشین را به تعمیرگاه مى برید، با اتوبوس مى روید یا از یک دوست کمک مى گیرید. شما دقیقاً به حل مسئله پرداخته اید.

اما اکثر مردم به فعالیت بدنى این گونه نگاه نمى کنند و به رفع موانع تمرین ورزشی خود نمی اندیشند بطور مثال زمانی که می خواهید تمرین دویدن انجام بدهید یکدفعه باران ببارد ،چه کار خواهید کرد ؟؟ خیلى از مردم از پیاده روى مضطرب مى شوند حتى به کارهاى جایگزین آن هم فکر نمى کنند.» اغلب ما در زمان رسیدن به یک مانع مى‌گوییم «خودشه، نمى‌تونم انجامش بدم، ولش کن.» به جاى این حرف ها، از روش حل مسئله براى موانع ورزشى خود استفاده کنید، مثل بقیه مسائل زندگى گزینه‌هاتان را انتخاب کنید، مثلاً زیر باران پیاده روى کنید، به باشگاه بروید یا داخل خانه ورزش کنید.

 به گفته دکتر ویکرز داگلاس: « بعضى از مردم فعالیت فیزیکى را ساده فرض کرده و براى آن تاثیر مثبت یا منفى درنظر نمى گیرند. بعضى ها فکر مى کنند ورزش فقط نشان دهنده داشتن اراده است.» اما این یک ساده انگارى است و شاید به خطا بیفتیم. شما فقط مى توانید امیدوار به اراده کردن باشید. قدرت ها و مهارت هاى خود را بسنجید و آنها را در ورزش به کار ببرید. تغییرات ساده نیستند اما برداشتن یکسرى گام هاى ساده در جهت درست خیلى موثر است. فقط مشخص کنید که قدم اول براى شما چه باید باشد. دکتر ویکرز داگلاس مى گوید: «من واقعاً به شرکت دادن افراد در ایفاى نقشى موثر در درمانشان معتقدم و فعالیت بدنى مى تواند بخش مهمى از آن باشد.»

مقدمه:
ورزش و حرکات منظم بدنی علاوه بر سلامت جسم بر سلامت روحی و روانی و اجتماعی فرد فواید زیادی دارد و در سازگاری فرد در جامعه و شخصیت فرد تاثیر می گذارد.ورزش در درمان بیماری های نظیر افسردگی و نیز بر حافظه تآثیر می گذارد.ورزش برای جوانان تکیه گاهی امن به حساب می آید تا در پناه آن به نهایت رشد و کمال مطلوب انسانی دست یابند.

امروزه با توجه به پیشرفت علوم و فناوری، هر گونه تغییر جدید می تواند آثار متفاوتی را در کلیه ابعاد زندگی فردی، اجتماعی و اقتصادی انسان به وجود آورد.اما از این میان عواملی که در سلامت انسان تاثیرگذار است، از نقش ویژه ای برخوردار می باشد. امروزه به دلیل گذر اپیدمیولوژیک یعنی جایگزینی بیماری های غیرواگیردار به جای بیماری های واگیردار به دلیل کنترل عوامل بیولوژیک از یک طرف و نقش رفتارهای ناهنجار بهداشتی و سبک زندگی و شیوه های تغذیه در افزایش میزان بیماری های غیرواگیردار از طرف دیگر، لزوم تغییر نگرش در مراقبت و بهداشت با هدف حفظ و ارتقای سلامتی ضروری است.با توجه به موارد ذکر شده نقش بی تحرکی به عنوان یکی از عوامل اصلی در شیوع بیماری ها و بروز مرگ، حائز اهمیت است.با توجه به این که فعالیت فیزیکی مناسب می تواند تاثیر مهمی در پیش گیری از بروز بیماری ها، عوارض آن ها و در نهایت مرگ و میر ناشی از آن ها داشته باشد، بررسی متون و مقالات علمی در مورد ارتباط بیماری ها و فعالیت فیزیکی گویای این مطلب است که ورزش پیاده روی دارای تاثیرات مفیدی در زمینه پیش گیری از بیماری های مزمن و غیرواگیر است.در دنیای امروز پیاده روی بهترین فعالیت و طبیعی ترین ورزش برای کسب آمادگی جسمانی و روانی است. پیاده روی ورزش لذت بخش و کم خطری است که در دسترس همگان است و همه جا و همه وقت امکان اجرای آن وجود دارد. در خصوص تاثیر ورزش پیاده روی در ایجاد و ابقای سلامتی سوالاتی مطرح است که به آن پرداخته می شود.

بقیه را در ادامه مطلب بخوانید...

با ما همراه باشید

لطفا یک لحظه تامل کنید حتما فیلمهای پرزد وخورد یادتان می آید یا تصویر شخصی که لباس سفید پوشیده ومبارزه می کند شاید تصویر یک فرد خشن وقلدررا دارید که بیخودی فریاد می کشد یااینکه فکرمی کنید کاراته یک ورزش بسیار خطرناک و آسیب رسان جسمی است که روحیه خشونت را در انسان تقویت می کند وباید به آگاهی تان برسانم کلیه مطالب بالا نادرست می باشد اساسا کاراته ورزش نیست بلکه راهی است برای تندرستی وسلامتی جسمی وپالایش روحی از آلودگی ضد انسانی ودر نهایت دست یابی به یک زندگی آرام و بهتر، یعنی بوسیله تمرینات انسان ساز کاراته شخص تبدیل به فردی کامل تروبا شخصیت والاو مکارم اخلاقی باارزش بشود کاراته نوعی فلسفه زندگی است که در دو بعد تن وروان بطور موازی گسترده وفعال است نخست اینکه با تمرینات مستمر و منظم ورزشی که همگی بربنیان علمی وفیزیکی حرکتی ومفاصل واندامهای بدن استوارند شخص کاراته کابعد از چند ماه به شکلی منطقی دارای عضلات ومفاصل قوی وبدنی با استقامت فوق العاده خواهد گردید وچون این تمرینهابراساس اصول علمی حرکت شناسی مفاصل بدن پایه ریزی شده ازاین روآسیب پذیری شخص ورزشکاردرطول تمرین تقریبا به میزان صفرمی رسد واز طرفی دیگر بخاطر این که درطول جلسه های تمرین هنرجوی کاراته شناختی نسبی پیرامون فیزیولوژی بدن وحرکات ورزشی پیدا می کند خود وی نیز تا حدود زیادی در رابطه باانجام حرکتهای مضروغلط محتاط شده وازکژروی خود دارای می کند سوم بدلیل اینکه ماهیت اصیل کاراته برمبنای تواضع وفروتنی وادب واحترام متقابل بین افراد ودوری ازخشونت بناشده وبراجرای درست این اصول تاکید ورزیده می شود.

شخص کاراته کا ناخود آگاه در مسیر اعتلای انسانی رشد کرده وارتفاء فکری پیدا می کند و حتی اگر درابتدا شرور بوده وبا نبتی شربه کاراته رو آورده باشد بعد از مدتی بطورمنظم وطبیعی اصلاح گشته وبه سمت خیر تغییرجهت می دهدوچون فنون کاراته برپایه حرکت مفاصل و بسیارنرم و سبک بصورت لحظه ای انجام می گردد و هیچ فشار اضافه بر توان به شخصی وارد نمی آورد از این روکودکان۶-۵ ساله تاافراد سالمند چه زن وچه مرد به راحتی قادر به تمرین ویادگیری کاراته خواهند بود بطورکلی کاراته باعث می شود شخص ازنظر فیزیکی دارای جسم سالم وتندرستی گردد عضلات قلب قوی وحجیم گردند حجم ریه در اثردم وبازدم زیاد افزایش یافته وهوای مانده داخل شش ها به خوبی تخلیه شود معده وروده عمل هضم ودفع را بهتروسریعترانجام خواهدداد به وسیله عرق کردن سموم بدن مرتب دفع شده وسلامت جسمی سرحالی ونشاط بی اندازه ای رابه شخص کاراته کاارزانی می دارد شخص  که کاراته کار می کند بهتر وبسیار بیشتر از اشخاص دیگر قدرت فراگیری و درک ذهنی دارد و آماده فعالیتهای گوناگون مغزی (درس خواندن . مطالعه و …) خواهد بود.از نظر روانی نیز علاوه بر تمرین مکرر و اصرار دائم مربی به حفظ تواضع و احترام متقابل اجتماعی موضوعاتی نظیر اعتماد به نفس- تقویت اراده- حس نوع دوستی – همکاری متقابل – از بین بردن ترس – اجتناب از خشونت و پرخاش گری – رفتار ملایم – مطالعه -آرامش فکر و ذهن و تخلیه مشکلات روانی- صمیمیت و نهایتا گسترش دوستی در شخص کاراته کا تقویت شده و انگیزه بیشتری نسبت به پرورش و آموزش خود نشان خواهد داد و همانگونه که دارای جسمی متناسب و نیرومند میگردد. دارای روحی بزرگ و طبعی والا و درکی وسیع و به غایت شانی بلند مرتبه در مراتب عالیه اجتماعی و انسانی خواهد شد.جسمی قوی و نیرومند جایگاه مغزی قوی و فکر و شعوری توانمند خواهد بود. 

برای نشستن ابتدا به روی پای چپ نشسته و هنگام برخاستن ابتدا به روی پای راست بایستید.

درجات و القاب در کاراته دو

.

کوهای:هنرجوی تازه کار (Kohai)

سمپای:هنرجوی ارشد (Sempai)

*شی‌دوشا : “Shidosha”، درجات مربیگری در کاراته

سن سی: معلم، مربی (Sensei)

جوکیو : “JoKyo” به معنای “مربی”، شرایط عمومی: حداقل ۲۱ سال سن، دارا بودن دان ۳ “حداقل ۲ سال” و قبولی در امتحانات مربوطه، (گواهینامه درجه ۳ مربیگری کاراته در ایران تقریباً معادل درجه جوکیو می‌باشد).

جون‌شیهان : “JunShihan” به معنای “استاد جوان”، شرایط عمومی: حداقل ۲۶ سال سن، دارا بودن دان ۴ “حداقل ۲ سال” و قبولی در امتحانات مربوطه، (گواهینامه درجه ۲ مربیگری کاراته در ایران تقریباً معادل درجه جون‌شیهان می‌باشد).

شیهان : “Shihan” به معنای “استاد ارشد”، که داخل دوجو میبایست بکار برود. شرایط عمومی: حداقل ۳۰ سال سن، دارا بودن دان ۵ ” حداقل ۴ سال” و قبولی در امتحانات مربوطه، (گواهینامه درجه ۱ مربیگری کاراته در ایران تقریباً معادل درجه شیهان می‌باشد).

کانچو : استاد بزرگ ( دان ۷ و ۸)

سوسای : استاد اعظم ( دان ۹ و ۱۰)

اٌسن سی: معلم بزرگ، لقب بنیان گذار آی کی دو-موریهه اوئشیبا (O- Sensi)

شوگو : “Shogo” سیستمی است که توسط سازمان هنرهای رزمی ژاپن (“دای نیپون بوتوکو کای” که در سال ۱۸۹۵ تأسیس شد) برای درجه‌بندی اساتید تدوین گردیده است. در این سیستم سه عنوان، رنشی، کیوشی و هانشی برای رتبه‌بندی اساتید در نظر گرفته شده

هانشی “Hanshi”، (شرایط عمومی: حداقل ۵۸ سال سن، دارا بودن دان ۸ “حداقل ۱۰ سال”، دارا بودن عنوان کیوشی”حداقل ۱۰ سال”)، متقاضی می‌بایست یک مقالهٔ تحقیقی (تز) در مورد فلسفه، تکنیک و یا تاکتیک در کاراته (به انتخاب متقاضی و حداقل در ۲۰۰۰ کلمه) نوشته و به کمیته آزمون ارائه دهد.
پس از قبولی مقالهٔ ارائه شده در کمیته آزمون امتحان عملی جهت توضیح و دفاع از تز ارائه شده برگزار می‌گردد. این عنوان معادل فول پروفسور است.

کیوشی “Kyoshi”، (شرایط عمومی: حداقل ۴۸ سال سن، دارا بودن دان ۷ “حداقل ۶ سال”، دارا بودن عنوان رنشی”حداقل ۶ سال”)، متقاضی می‌بایست یک مقالهٔ تحقیقی (تز) در مورد فلسفه، تکنیک و یا تاکتیک در کاراته (به انتخاب متقاضی و حداقل در ۱۲۰۰ کلمه) نوشته و به کمیته آزمون ارائه دهد.
پس از قبولی مقالهٔ ارائه شده در کمیته آزمون امتحان عملی جهت توضیح و دفاع از تز ارائه شده برگزار می‌گردد.این عنوان معادل پروفسور است.

رنشی “Renshi”، (شرایط عمومی: حداقل ۳۵ سال سن، دارا بودن دان ۴،۵،۶ یا بالاتر، دارای مدرک مربیگری شیهان)، متقاضی می‌بایست یک مقالهٔ تحقیقی (تز) در مورد فلسفه، تکنیک و یا تاکتیک در کاراته (به انتخاب متقاضی و حداقل در ۸۰۰ کلمه) نوشته و به کمیته آزمون ارائه دهد.
پس از قبولی مقالهٔ ارائه شده در کمیته آزمون امتحان عملی جهت توضیح و دفاع از تز ارائه شده برگزار می‌گردد. این عنوان معادل دستیار پرفسور است.

سوکه : رئیس یک سبک، یا بزرگ یک سبک (Soke)

کیو : کلاس، درجه هنرجویان از ابتدای کار تا قبل از شودان. از کیو ۱۰ (پائین ترین رده) تا کیو ۱ (بالا ترین رده در این مقطع).جو کیو، کو کیو، هاچی کیو، نانا کیو، روک کیو، گو کیو، یون کیو، سان کیو، نی کیو، ایکیو (Kyu)

دان: رتبه، درجات پیشرفته تر در رده های مشکی. از دان ۱(کمترین) تا دان ۱۰(بیشترین) است. شودان، نی دان، سان دان، یون دان، گودان، روکو دان، نانا دان، هاچی دان، کودان، جودان (Dan)

یودان شا : اعضا با درجه دان (Yudansha)

مودان شا: اعضا با درجه کیو (Mudansha )

دو شو: راه دار، جلو دار، در حال حاضر در آی کی کای، موریته رو اوئشیبا (۱۹۵۱)-نوه موریهه اوئشیبا- را به این عنوان می شناسند. (Doshu)

کای چو : مالک مدرسه یا موسسه (Kaicho)

کان چو : مالک ساختمان یا محل استقرار مدرسه (Kancho)

دوجو چو : رهبر یک دوجو (Dojo-cho)

فلسفه رنگ کمربند ها در کاراته

{کمربند سفید:  به معنای پاکی است و جواز شروع فراگیری کاراته میباشد! سفید نشانه پاکی  صداقت  صلح و دوستی است}

{کمربند زرد:  نشانه این است که هنرجو مانند جوانه ای است در حال رشد.(جوانه گیاهان اوایل رشد به رنگ زرد هستند) زرد بیانگر امید و کوشش است}

{کمربند سبز:  نشانه ی دفاع است و هنرجویی  که به این مرحله می رسد می تواند از خود و دیگران دفاع کند! توانایی دفاع از: کاراته و  خود  و دیگران}

{کمربند آبی:   وقتی کاراته کار از رنگ آبی بهره می گیرد به آرامش دست یافته است همچون آرامش آسمان آبی و دریا! اینک سر به آسمان کشیده و از گزند طوفانها در امان است.اینک آرامش یافته است.حالا  کاراته کار  درختی  شده است که می تواند به راحتی چون چتری خود و دیگران را محافظت کند}

{کمربند سیاه: کاراته کار با کمربند سیاه  درگیر روحیه ای تهاجمی است. زمانی که به کمربند سیاه دست می یابد تازه متوجه می شود که  بیشتر در محا صره ناشناخته ها قرار دارد!  روحیه تهاجمی و آرامش که درطی سالها یافته با هم او را صبور ساخته است.در مقابل ناشناخته ها با مهارتی که در خلال سالهای تمرین یافته به پا می خیزد و به شناسایی درون خود می پردازد!.روحیه ی سرسختی و تسلیم ناپذیری که در خلال تمرینات کسب کرده  کاراته کار را  وا می دارد تا در میان ناشناخته ها  گام بردارد و با تجربیات قبلی آنها را بسنجد. 

احترامی که مردم نسبت به رنگ سیاه دارند،هر کاراته کار را به سوی کشف واقعیات زندگی سوق می دهد.

دارنده  کمربندسیاه  میتواند  علیه  مهاجم  و بی عدالتی و جهل قیام کند.

{سیاه رنگ ناشناخته ها،رنگ بیم و هراس و رنگ یاس و ماتم است}

پیدایش کاراته

 در آوریل۱۶۰۹ میلادی خاندان شیمازو، حاکمان استان ساتسوما واقع در جزایر کیوتو در ژاپن با ۳۰۰۰ سرباز به جزایر ریوکیو حمله کردند و بدون جنگ و خونریزی،این کشور کوچک را ضمیمه خاک ژاپن اعلام کردند.پس از آن در یال ۱۸۲۷ میلادی این مجموعه جزایر از سوی حکومت وقت ژاپن به استان ریوکیو تغییر نام پیدا کرد و حمل و استفاده هرگونه سلاح سرد حتی ادوات کشاورزی و صنعتی توسط ساکنین بومی این جزایر خصوصا" مردم جزیره اوکیناوا ممنوع اعلام شد.

 از آنجائیکه اهالی ریوکیو تحت تاثیر فرهنگ و تمدن کشور چین بودند،حکومت و ارتش شیمازو قراردادهای تجاری،اجتماعی و فرهنگی بین ریوکیو و چین را رسمی و معتبر دانسته و هیچگونه ممانعتی از مسافرت و تبادل تجاری بین دو کشور بوجود نیاوردند.

 اما مردم جزایر ریوکیو بویژه اکیناوا تحمل اشغال سرزمینشان را نداشته و همواره در فکر آزادی و استقلال کشورشان بودند و از آنجائیکه هنرهای رزمی- بومی خود را در برابر هنرهای رزمی ژاپنی ناکارآمد می دیدند،به این فکر افتادند تا با یادگیری و روشهای چینی خصوصا" مکاتب کانگ فو ،جنوب چین و همچنین استفاده از تجربیات متخصصان چینی،سطح کیفی روشهای رزمی خود را ارتقاء داد، تا با اتکاء از هنرهای رزمی زمان خود بتوانند خلاء قانون ممنوعیت حمل سلاح را پر کنند و به سلطه حکومت مستبدانه ژاپنی ها پایان دهند.

کانگا ساکوگاوا

 از جمله کسانی که توانست در فراگیری هنرهای رزمی چین و انتقال آن به اکیناوا نفش بسیار مهم . تاریخی را ایفا کند،شخصی بود بنام کانگا ساکوگاوا که در تاریخ هنر رزمی کاراته به ساتونوشی ساکوگاوا و  توده ساکوگاوانیز شهرت داشت.ساکوگاوا در جنوب چین با یکی از فرماندهان و متخصصان هنرهای رزمی مشهور در ارتش چین بنام کوشانکو آشنا شد و تحت تعلیم وی قرار گرفت وآنچه که از این استاد چینی فرا گرفت مخفیانه و بتدریج به شهر شوری که پایتخت اکیناوا بود،منتقل کرد.

 ساکو گاوا روشی مرکب از مجموعه هنرهای رزمی جنوب چین و اکیناوا ابداع کرد که به توده یا توته که بعدها بهاکیناوا ته شهرت یافت.روش ساکوگاوا بعدها توسط شاگردانش به شوری ته تبدیل شد.

سوکون ماتسومورا

 او از شاگردان برجسته ساکوگاوا بشمار می آید و در تغییر و گسترش اکیناواته بسیار تاثیر گذار بود،او از ترکیب روشهای اکیناواته و برخی روشهای چینی،روش شورین ریو را پایه گذاری کرد.

 آنکو ایتوسو وآنکو آزاتو

 آنها از جمله برترین شاگردان ماتسومورا بشمار می آمدند که در پیشرفت کاراته نقش آفرین بوده و استادان  بسیاری چون گیچین فونا کوشی ،کنوا مابونی ،چوکی موتوبو و … تربیت کردند.

گیچین فوناکوشی

 استاد مکتب شوری ته و از چهره های مهم تاریخ هنر رزمی کاراته میباشد، که در تکامل، گسترش، شکل گیری،طبقه بندی فنون و روشها و از همه مهمتر معرفی کاراته نقش بسیار بزرگی ایفا کرد.او از شاگردان استادان ایتوسو و آزاتو بشمار می آمد.استاد فوناکوشی در اولین قدم پس از جمع آوری و طبقه بندی فنون،روشهای مبارزه و کاتاها از سراسر اکیناوا به همراه گروهی از استادان معروف و زبده دست به معرفی و اجرای نمایش کاراته در سراسر جزایر ریوکیو زد و پس از آن بنا به دعوت ولیعهد وقت ژاپن(هیروهیتو) و انجمن هنرهای رزمی ژاپن دعوت شده و طی نمایشی در سال ۱۹۲۲ میلادی در توکیو،برای اولین بار این هنر رزمی(اکیناوایی) را در جمع برجسته ترین استادان آن زمان از جمله استاد جیگورو کانو(خالق جودو)،استاد هیرونوری اوتسوکا(یکی از ۴ استاد برجسته جوجیتسو در آن زمان) و …به نمایش گذاشت و پس از آن به درخواست این انجمن و استاد کانو وی برای همیشه  در کشور ژاپن ماندگار شد.

 در سال ۱۹۴۶ میلادی،پس از پایان جنگ جهانی دوم، اولین گروه خارجیان تحت عنوان افسران و خلبانان نیروی هوایی آمریکا مستقر در خاک ژاپن،تحت تعلیم شاگردان ارشد فوناکوشی قرار گرفته تا از این طریق برای اولین بار هنر رزمی کاراته به خارج از مرزهای ژاپن راه پیدا کند و به مردم جهان معرفی گردد.

 استاد گیچین فوناکوشی به پدر کاراته مدرن جهان شهرت دارد.

کاراته سبک شیتو ریو

 از باب فلسفه کاراته، سبک شیتوریو دارای مفاهیم پیچیده ای میباشد. این فلسفه،خصوصا" در خارج از مرزهای ژاپن، نمیتواند چندان برای غربیها قابل درک باشد.

 خالق سبک شیتوریو ایتاد بزرگ اکیناوایی کنوا مابونی نام دارد. او که از یک خانواده اصیل و قدیمی  دز اکیناوا بود، از ۱۳ سالگی کاراته را نزد استاد آنکو ایتوسو فرا گرفت و پی از مرگ وی او فراگیری کاراته را نزد استادان هیگاشیونا و آراگاکی دنبال کرد.در آن دوران استاد مابونی به عنوان افسر پلیس اکیناوا مشغول خدمت بود.

 پس از فوناکوشی کنوا مابونی در سال۱۹۲۹ به ژاپن مهاجرت کرد و بندر اوزاکا را به عنوان مرکزیت فعالیتهای آموزشی و تمرینی روش شیتوریو برگزید.متخصصان کاراته شیتوریو را تلفیقی از هنر مندانه از روش شوری ته و ناهاته می دانند.

 استاد کنوا مابونی اعتقاد داشت که نام سبک و روش به کاراته هویت میبخشد و به مردم کمک میکند تا کاراته را بهتر شناخته و خود را جزیی از آن بدانند…

تشویق یک راهکار خوب در ایجاد انگیزه در هنر جویان برای پیشرفت و جبران اشتباه میباشد و در صورتی که صحیح و منطقی صورت پذیرد ، بطور حتم بازده خوبی همراه خواهد داشت.

گاهی اوقات برخی از تشویق ها جواب نمیدهند و یا با جوابی معکوس همراه میشوند ، لذا دانستن این نکته که  تشویق به چه صورت و با چه معیاری میبایست صورت پذیرد تا تاثیری مطلوب داشته باشد بسیار حایز اهمیت است:

تشویق میبایست :

۱) فوری و بلافاصله انجام شود : یعنی پس از انجام کارخوب و درست توسط فرد (کودک یا نونهال) دراسرع وقت از او قدردانی شود و از موکول کردن آن به بعد و از دست دادن زمان و به اصطلاح وعده سرخرمن ، پرهیز کنید. مثلا در صورت پیشرفت و انجام خوب یک تکنیک و یا نظم و انظباط خوب در کلاس سریع او را مورد خطابه قرارداده و تشویق نمایید.

۲) متناسب باشد : میزان و نوع پاداش با نوع کاری که فرد (کودک یا نونهال) انجام داده است ، متناسب باشد . مثلا اگر در یک کلاس کاراته بابت نظم و انضباط او را تشویق می کنید دادن یک جاسوئیچی و یا کتاب برای او مناسب نیست ولی دادن یک دستکش ، میت ضربه ، برچسب های رنگی یا حتی جعبه ی شکلات برای او بهتر و خوشحال کننده تر میباشد. خلاصه کلام در حد کارش به او جایزه دهید نه بیشتر و نه کمتر…

۳) مشخص باشد : لازم است فرد (کودک یا نونهال) متوجه شود که برای انجام کدام کار مورد تشویق قرارگرفته است . بهتر است در ارائه توضیح ، صحبت را با عباراتی دوستانه و کودکانه نظیر ، « عزیزم و … » شروع نماییم و بعد به کار خوب و درست او اشاره ، آفرین و تحسین کنیم ،

مثال : علی عزیزم یا علی آقا – آفرین به شما ، به خاطر اینکه در این دوره بسیار منظم بودی و تکنیکهای پا را بخوبی یاد گرفتی و در خانه نیز تمرین داشتی، شما مورد تشویق قرار میگیری و این هدیه را از این بابت به شما اهدا میکنیم .آفرین بهشما